ငယ်ငယ်တုန်းက အတွေးအမြင်(၁)

ကျွန်မတို့ငယ်ငယ်တုန်းကနေခဲ့တာ ကျိုင်းတုံလေယာဉ်ကွင်းနားက ဆိုင်တန်းတွေမှာ နေခဲ့တာပါ။ ကျိုင်းတုံ လေယာဉ်ကွင်းက တောင်ကုန်းပေါ်မှာ တည်ဆောက်ထားတာပါ။ အဲဒီလေယာဉ်ကွင်း တောင်ကုန်း ပေါ်ကနေ လမ်းမကြီးအတိုင်းဆင်းလာရင် ရေချောင်းတစ်ခုရှိပါတယ်။ နမ့်လပ်ချောင်းလို့ခေါ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် အားတိုင်း ချောင်းမှာ ရေသွားကူး၊ ရွှံ့ခူးပြီး လောက်စာလုံးတွေလုံး၊ အိုးပုတ်အရုပ်တွေလုပ်တမ်းကစားလေ့ရှိပါတယ်။ ရေကူးလိုက် ၊ ချမ်းလာရင် ရွှံ့ခူးပြီး ကမ်းပေါ်မှာ နေပူစာလှုံရင်း အရုပ်တွေလုပ်လိုက်နဲ့ တကယ်ကို ပျော်စရာကောင်းခဲ့ပါတယ်။ အချမ်းပြေရင် ရေထဲ ပြန်ဆင်းပါတယ်။ ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်းကို အဲဒီလို ဆော့ခဲ့တာပါ။ ဒီလိုဆော့တာ အိမ်က မဆူဘူးလားလို့ မေးစရာရှိပါတယ်။ ကျွန်မတို့က အမေတို့ မသိအောင်ခိုးသွားတာပါ။ “အမေ သမီး သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ သွားကစားမလို့ ” အမေ့ကိုတော့ ဒီလိုပြောခဲ့တာပါ။

မှတ်မိပါသေးတယ်။ အဲဒီတုန်းက ကျွန်မ သူငယ်တန်းပဲရှိပါသေးတယ်။ သူငယ်တန်း စတက် ကာစဆိုတော့ ကကြီး၊ ခခွေး လောက်ပဲသိတာ။ ကျောင်းတက်ခါစဆိုတော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ကို ဘာစာကျက်ရမှန်းမသိပါဘူး၊ဒါပေမယ့် ကျွန်မရဲ့ အစ်မကြီးက အဲဒီအချိန်မှာ (၄)တန်းတက်နေတာပါ။

သူတို့အတန်းမှာ သဘာဝ ပထဝီဝင်သင်ပါတယ်။ အဲဒီမှာ အစ်မက ကျောက်တွေဖြစ်ပေါ်လာပုံကို ခဏ ခဏ ကျက်ပါတယ်။ အနည်ကျကျောက်၊ အသွင်ပြောင်းကျောက်တွေအကြောင်းကျက်နေတာပါ။

အစ်မကျက်တဲ့အထဲမှာ အသွင်ပြောင်းကျောက်အကြောင်း အဓိကပါပါတယ်။

“ကျောက်တွေဟာ နှစ်ကာလကြာတာနဲ့အမျှ အသွင်ပြောင်းသွားနိုင်ကြောင်း၊ ကျောက်ဖြစ်ရုပ်ကြွင်း တွေဖြစ်လာကြောင်း၊ စိန် ဆိုရင် မီးသွေး (ကာဗွန်)က ဖြစ်လာကြောင်း ”တွေ ပါပါတယ်။

အစ်မကျက်နေတာကြားတုန်းကတော့ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ပါပဲ။

ဒါပေမယ့် ဒါတွေကို ဘယ်အချိန်မှာသွားသတိရလည်းဆိုတော့ ရေချောင်းမှာ ရွှံ့ခူးပြီး လောက်စာလုံးတွေ လုံးနေတဲ့အချိန်မှာ ပြန်သတိရသွားပါတယ်။ အဲဒီမှာ ဘာတွေးမိလဲဆိုတော့ (သူငယ်တန်းတုန်းက တွေးတာမို့လို ဒီစာဖတ်ပြီး မပြုံးကြနဲ့နော်  )၊

“ အင်း…. မမကြီး ကျက်တဲ့စာထဲမှာ မီးသွေးဟာ နှစ်တွေအရမ်းကြာရင် စိန်ဖြစ်လာတာတဲ့။ အခု ငါ လုံးနေတဲ့ ရွှံ့လောက်စာလုံးလေးလည်း နောင်အနှစ် ၂၀ လောက်ကြာတဲ့အခါကြရင် တော့ စိန် မဖြစ်ရင်တောင် ရွှေ တော့ဖြစ်လောက်တယ် ”လို့ တွေးမိပါတယ်။

အဲဒါနဲ့ လောက်စာလုံးကို မာကျစ်နေအောင်လုံး၊ ပြီးတော့ အရောင်ထွက်အောင်လိ်ု့ မှန်နဲ့ တိုက်လိုက်ပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ မှ အိမ်ရှေ့က ဓာတ်တိုင်ရှေ့မှာ မြှုပ်ခဲ့ပါတယ်။ စိတ်ထဲမှာ လည်း “ နောင် အနှစ် ၂၀ ကြာရင် ဒီနေရာမှာ ပြန်လာဖော်ကြည့်မယ် ”လို့လည်း မှတ်ထားခဲ့လိုက်ပါသေးတယ်။